Sonnetten

Ik voel me weer een leerling van het leven.
Die ijverig zijn leerstof tot zich neemt
Die zoekt en vindt en zoekt en dan weer even
Tot stilstand komt en zich ervan vervreemdt

Maar is een levensleerling ooit ontheemd?
Al staat een klasgenoot in angst te beven
Leer hem dat zelfs - of juist - de angst kan geven
Want lessen liggen klaar in veld en beemd

Soms denk ik groot soms krimp ik weer ineen
En dikwijls ben ik helemaal alleen
De kunst is steeds te aarden in het zweven

Het is niet altijd even zoet of fijn
Maar nu voor mij als leerling van het leven
Kan iedereen per slot een meester zijn

Weer even rijk loop ik bezakt, betast,
De winkels uit met spullen die ik vier
Naar het café waar ik trakteer op bier.
Nu vinden ze me echt een toffe gast

Terwijl mijn kerfstok voller wordt gekrast
Staat steeds vlakbij een deurtje op een kier
En door dat deurtje vlucht ik van de last
Naar hol geluk, snel geld en dom plezier